संस्थामा छिर्दा लाग्थ्यो- केही योगदान दिन्छु। तर सुरु भयो फोटो, ताली, माइक, पद, पैसा र प्रशंसाको यात्रा। ‘बजारमा जे चल्या छ, त्यही गर्ने हो, त्यही देखाउने हो’ भनेर साथीहरूले सुझाए। म पनि के कम? ल, ठिकै छ भनियो। अनि सुरु भयो मेरो ‘संस्थागत अभिनय यात्रा’।पहिलो पटक हङकङमा कलाकार ल्याएँ- फिल्म देखाएँ। दर्शकले फिल्म हेरे कि मेरो अभिनय, त्यो त थाहा भएन, तर ताली भने राम्रै बज्यो। त्यसपछि गायक-गायिका ल्याएँ, गीत प्रस्तुत गराएँ। माइक समातेर उद्घोषण गर्दा म आफैँलाई ‘रेडियो ने
Posted inSamachar
कथा: संस्थाको म ठूलो मान्छे

