`ओई! घाँस बटुल्! अब भारी पुगे जस्तो छ। बुढाबुढीको गरेर दुई भारी भैहाल्यो। अब जानुपर्छ।´ घाँस काट्न छोडेर बिर्खबहादुर अर्थात् बिर्खेले स्वास्नीतिर फर्केर ठूलै स्वरमा भन्यो। उसको बोली र हातको इसारा सँगसँगै चलेको थियो।भदौरे घाममा तराईको उखुम गर्मीमा घाँस काटिरहेकी बिर्खेनी लोग्नेचैँको आवाज सुनेरभन्दा पनि इसारा बुझेर घाँस छोडेर उठी। भारी पुगेकोमा अलिकति खुसी भई र बुढोतिर हेरेर फिस्स हाँसी। अचाक्लीको गर्मी, पसिनाको धारो! स्वास्नीचैँको सिउँदोको सिन्दूर नागबेली भएर बग्दै नाकको टुप्पासम्मै आइपुगेक
Posted inSamachar
बिर्खेकी श्रीमतीले गीत गाइरहोस्!

