रात ढलेर दिन उठ्ने समय भइसकेको थियो। चराचुरुङ्गीहरूको चिरबिर रातलाई भने झिँजो लाग्न थालिसकेको थियो। चराहरूको चिरबिर चिरबिर निद्रालाई पनि कहाँ मन परेको थियो र? मान्छेहरूमा निद्रादेवीको बैँस बाक्लिँदै गर्दा आँखाका परेलीहरू जोडिन खोज्दै थिए।‘दिन आफ्नो रात अर्काको। बाहिरतिर ननिस्कनू है।’बाहिरतिर हेर्दै मावली बज्यै हामीलाई सुताउने प्रयास गरिरहनुभएको थियो। मामा हुनुहुन्थेन हाम्रो। जेई जेठी र उहाँका तीन बहिनीहरू। अघिपछि मावली बाजे र मावली बज्यै मात्र बस्ने त्यो घरमा बारपर्वहरूमा चार दिदीबहि
Posted inSamachar
महरा सरको थोत्रो रेडियो

