केदार घिमिरे बच्चैदेखि अलि ‘हेपिएका पात्र’ थिए। शारीरिक हिसाबले स्कुलका साथीहरूभन्दा अलि निर्बल, अलि दुब्लो। परम्परागत सौन्दर्य मानकभित्र पनि नअटाउने। साथीहरू फुटबल खेल्दा उनी मैदानबाहिरै हुन्थे। जब बल आउट जान्थ्यो, त्यसपछि मात्रै छुन पाउँथे। कसैको लभ पर्यो भने चिठी ल्याइदिने–पुर्याइदिने मान्छे। सिनेमाको हिरो बन्छु, हिरोइनसँग स्क्रिन सेयर गर्छु, उनको कल्पनाको दुनियाँमा यी सपनाहरू अटाउँथेनन्। ‘म सानैदेखि लुते–ल्यांग्रे थिएँ। अनुहार पनि नपरेको। सबैले ह
Posted inSamachar
माग्ने बुढादेखि माग्ने राजासम्म : पहिले गाउँको गरिब थिएँ, अहिले सहरको गरिब छु (भिडिओ)

