बाउले नपढेर दुःख पाए, मैले पढेर दुःख पाएँगाउँमा बाउ हलो जोतिरहे, सहरमा उनी टाउको जोतिरहे। बाउको संसारमा गरेर खाने जमिन थियो, उनको संसारमा भोकभोकै मर्न तयार अहंकार। कवि, लेखक तथा निर्देशक उपेन्द्र सुब्बाले यो कविता लेख्नुको पछाडि एउटा यस्तो कथा छ, जसले पढेलेखेका तर बेरोजगार भएर भौँतारिएका हजारौँ युवाको नियति बोल्छ। बाजे र जिजुबाजे लेखनदास भए पनि उनका बुबा भने टुहुरो भएर पढ्न पाएनन्। पछि उपेन्द्रले नै उनलाई पढ्न–लेख्न सिकाए। तर जब उनी आफैँ पढेर पनि भौँतारिए, बुबाले उनलाई भने–
You may also like:
संघीय संसदको बैठकमा प्रमुख प्रतिपक्षी दलका नेता, नेकपा (माओवादी केन्द्र) का अध्यक्ष एवम् पूर्व प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाल ‘प्रचण्ड’ले हालैको बाढीपहिरोका Read more
३० असार, काठमाडौं । प्रतिनिधिसभाको बैठक अहिले चलिरहेको छ । सोमबारको बैठकमा प्रतिपक्ष दल नेकपा माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल Read more
गम्भीर समीक्षा नगर्ने हो भने देश निकै ठुलो विस्फोटतिर जाने अवस्था छ : प्रचण्ड Read news on Ratopati.com
दक्षिण भारतीय अभिनेत्री सरोजा देवीको निधन भएको छ। बुढ्यौलीका कारण हुने शारीरिक समस्याका कारण ८७ वर्षको उमेरमा निधन उनकाे भएको Read more
