बाउले नपढेर दुःख पाए, मैले पढेर दुःख पाएँगाउँमा बाउ हलो जोतिरहे, सहरमा उनी टाउको जोतिरहे। बाउको संसारमा गरेर खाने जमिन थियो, उनको संसारमा भोकभोकै मर्न तयार अहंकार। कवि, लेखक तथा निर्देशक उपेन्द्र सुब्बाले यो कविता लेख्नुको पछाडि एउटा यस्तो कथा छ, जसले पढेलेखेका तर बेरोजगार भएर भौँतारिएका हजारौँ युवाको नियति बोल्छ। बाजे र जिजुबाजे लेखनदास भए पनि उनका बुबा भने टुहुरो भएर पढ्न पाएनन्। पछि उपेन्द्रले नै उनलाई पढ्न–लेख्न सिकाए। तर जब उनी आफैँ पढेर पनि भौँतारिए, बुबाले उनलाई भने–
Posted inSamachar
सिक्वेल बनाउँदिनँ भनेका उपेन्द्र सुब्बाले जारी-२ बनाउनुको रहस्य (भिडिओ)

